İki Film Birden

Her şey "seks satar" kuramıyla birlikte, "aşk da satar" yan kuramının bulunmasıyla başladı. Dizilerde, sinema filmlerinde ve reklamlarda hep aşk teması kullanıldı. Anlattığınız hikaye ister darbe dönemi anlatımı olsun, ister kurtuluş savaşı olsun, ister Pearl Harbor olsun mutlaka bir aşk hikayesi barındırdı. Karşımıza hep güzel ve yakışıklı "oyuncu" lar çıkarıldı. İnsanlar kendilerinden birşeyler bulmaya başladı. Sonra bayan ürün tüketim sanayisi büyüdü, sonra sıra erkeklere geldi. O ekonomi de yavaş yavaş büyümeye başladı. Sonra etrafta bazı bayanlardan "ortalıkta da doğru düzgün erkek kalmadı, metroseksüel olmasın, adam gibi olsun" veryansınları duyulmaya başlandı.

Şimdi bu oluşan boşluğu da nasıl doldurabilirsiniz? Şöyle; Recep İvedik ve Muro gibi karakterleri sevimli hale sokarak. Böyle yapınca ne olur? Az önceki veryansında bulunan bayan arkadaşlar "oh be, işte böyle doğal adamlar lazım" şeklinde mutlu olurlar. Erkekler ne der peki; "Vay be ne ayı adamlar varmış, ben o kadar da odun değilmişim" diyerek mutlu olur. Hani bir diğer araştırma sonucu "insanlar kendileri etrafında fakir insanlar olunca daha mutlu oluyormuş" sonucundaki gibi bir mutluluk içlerini kaplar. Bu filmleri sinema yönünden eleştirmeye değer bulmuyorum. Muro'nun abuk sabuk (altında farklı çıkarlar olan) siyasi duruşuna da hiç girmiyorum.

Şimdi ne oldu peki? Bir tarafta eğitimli, yakışıklı ve kibar erkekler kızların aşık olacağı "obje" haline getirildi, diğer taraftan da Recep İvedik ile Muro ve ekibi idol gösterildi. İkisi de sattı mı?, sattı.

Galiba insanlar artık hikayelerde kendilerinden birşey bulmak istemiyor. Artık erişemeyecekleri şeyleri izlemekten mutlu, daha iyi konumda olduğu şeyleri izlemekten gururlu olmaya başlamşlar.